Categorie: skeptik

“… Schroedinger’s Box” (The Science Group – A Mere Coincidence) speelt geheel toevallig in iTunes, precies wanneer ik aan dit artikel begin! (Het gaat natuurlijk om Schrödingers gedachte-experiment, oftewel ‘Schrödinger’s kat’, die daarmee een niet geslaagde poging deed om te ver doorgeschoten ideeën omtrent de kwantummechanica onderuit te halen. En ‘The Science Group’ is een muzikaal supercollectief rondom Stevan Tickmayer, Chris Cutler en Bob Drake, met Fred Frith, Amy Denio, en Claudio Puntin.)

Op basis van Heisenberg’s onzekerheidsrelatie, dat je op subatomair niveau niet tegelijkertijd de exacte positie en de exacte snelheid van een deeltje kan bepalen (omdat meting van het ene die van het andere verstoort), worden vreemde veronderstellingen gemaakt over onzekerheid in de macrowereld.

De Einstein-Podolsky-Rosen-paradox lijkt te suggereren dat er een verband is tussen gebeurtenissen op niet causaal-verbonden plaatsen in de ruimtetijd. Maar de meting op een van de elektronen van een paar stuurt geen informatie door aan de andere; de gebeurtenissen zijn verbonden (de ene bepaalt de andere), maar de beïnvloeding is niet causaal.

Dus waarom denken dat als je je iets voorstelt dat zou kunnen gebeuren, dit genoeg zou zijn om het in de werkelijkheid niet te doen plaatsvinden? Het heeft meer te maken met de egocentrische kijk op de wereld, waarin de bijgelovige denkt invloed uit te kunnen oefenen op gebeurtenissen door handelingen die op geen enkele wijze causaal ermee verbonden zijn.

Als acupunctuur waarbij naalden prikken in meridianen die verbonden zijn met de relikwab, terwijl de Chinezen intussen druk doende blijven slangen levend te villen, neushoornhoorns te vermalen, haaievinnen te oogsten, panda’s te fokken, en ons te overspelen met het ‘eigen’ economocadabra. Honger hebben we, en dorst!

De televisie is op z’n best een samenvatting, als het zichzelf of andere(n) niet herhaalt. Het resultaat wordt in overzichtelijk tijdsbestek gebracht, men hoeft zich niet door eindeloze gedachtengangen en afwisselend op- en neergaande constructies te lezen, als al bekend is waar antwoorden te vinden zijn en wat de te stellen vragen waren.

Hee, de kraaien tikken op het zinken dak! Als ik bijgelovig was… O nee, die joekels zitten getweeën in de goot bij de oude buren!

De menselijke goedgelovigheid, die zal dan in een reli-kwab huizen. Ligt deze aan de basis van onze culturen en de chaos die we teweeg brengen? Het gezonde verstand is waarschijnlijk aangeboren, maar dient onmiddellijk geoefend en ontwikkeld te worden. In ieder geval weerbaar gemaakt tegen de kwakzalverij. Is de toestand van een beschaving te meten aan de ontwikkeling van z’n wetenschap? Naast de kunsten die deze ontwikkeling weerspiegelen?

Ik heb getracht telepathisch contact met een ander te leggen, maar kennelijk ben ik zo ver nog niet: hij had niets ‘gevoeld’. Dit naar aanleiding van het laatste stukje ‘Zomergasten’ van afgelopen zondag met ene Lidewij (een voornaam om te onthouden – en opgezocht: Edelkoort als achternaam), een trend monger – weet niet of het een passende term is voor wat zij doet, maar ik vind ‘m mooi (van Zappa’s ‘Greggary Peccary’) – die verwacht dat de mens in de toekomst zijn brein ontwikkelt in die richting.
Misschien zit ze een beetje op het randje van fantasievol en fantastisch, maar wat me uit het hart gegrepen was: haar stelling dat het beter met de wereld zou gaan, als we meer onze verbeeldingskracht en creativiteit zouden gebruiken. Dan hadden we minder spullen nodig, ook. (Niet goed voor de economie, roept er dan vast een massaal koor.)
Het ging erom spannen voorspelde zij, maar als we ‘die hobbel’ (ik heb gemist wat ze daarmee bedoelde) weten te nemen, komt het goed met de mensheid.

Afgewisseld met enkele betaalde klussen en te zonnige of juist regenachtige momenten, ben ik (nog altijd) werktuigelijk in de weer met de schilderachtige verflagen en het oude hout, en, alsof het in een ruk doorgaat, de laatste dagen ook in het virtuele domein de (letterlijke) verbeelding – de fotoverzameling – aan het opruimen en opknappen. Resteert er weinig energie voor oorspronkelijker verrichtingen; heb nog met het oog op een feestelijke uitvoering van oude nummers iets geprobeerd met de arrangementen ervan, maar dat dreigt te verzanden. Het komt uiteindelijk neer op de verwoording van het gedachtegoed.

Bij deze, dus.