Categorie: skeptik

Geplaatst op

Tegen spoed

Toevallig belde Kevin mij toen ik bij Gamma was op weg naar de Atjehstraat, om Nas er de schakelaar voor de rookmelders te laten plaatsen. Het ophangen van een nieuwe lamp in de spoelkeuken kostte me meer tijd dan verwacht, ook al omdat ik de schroefmachine(s) niet kon vinden. En dan bleek ik een waterpomptang te ontberen, terug in Poffa’s, en de verloopring van 50 naar 40mm en waarschijnlijk ook de wasmachinekraan niet te passen. Een andere keer verder, met de benodigde spullen.

De grijze dagen helpen niet. Je hebt de spanning van verzinsels nodig om iets bijzonders te voelen, al is het niet bijzonder geruststellend. Het leidt ook niet af van wat je lijdt. Kan je afstand nemen, loslaten, relativeren? Het geluk van de herinneringen, ook de nog te maken. Hoop is niet genoeg.
Je zou zomaar een geest van je verleden kunnen zijn.

Geplaatst op

Diegenen

Wie zou je meer wantrouwen, iemand die uit is op eigen welstand en welzijn voor zijn levensduur, of iemand die uit is op macht en status voorbij de duur van zijn of haar leven? Niet een afdoende omschrijving, maar het punt is dat mensen die een bepaald ‘hoger doel’ zeggen na te streven wellicht gevaarlijker zijn (gebleken) voor de mensheid, dan zij die het voornamelijk deden voor hun eigen plezier, en misschien dat van hun kinderen, al kan dat laatste een doel op zich worden, en dan heb je adel en elite.

Kijk naar je eige, en je weet wat fanatisme met je doet, hoe intolerant en niets ontziend het kan doen zijn. Als je iedereen zijn of haar rijkdom gunt, zonder dat we elkaar ermee in de weg zitten, dan ben je in beginsel goed bezig, al zijn de grenzen daarvan met zoveel mensen eerder bereikt en dat toont zich al zo lang en meer en meer.

waterstand
Geplaatst op

Uitgeprint

De printer weigert dienst; er komt geen druppel inkt meer uit. Afschrijven, schoonmaakcartridge? De zoveelste die naar de schroot kan? Ik heb die andere ook nog staan. Toch ook nog nieuwe cartridges besteld. Gisteren heb ik ze ingelicht over te bestellen toner voor die nieuwe laserprinter. Zou ik die oude nog aan de praat weten te krijgen?
Alles voor de btw van het laatste kwartaal vorig jaar op de drive gegooid, met nog een vergeten rekening uit de periode ervoor. Dat zal flink oplopen. De nota over december weegt er niet tegenop. Het is armoe troef: niets bijzonders te melden, verkeren in het verleden, oude jaargangen aangevuld en later op te slaan.

Morgen bij jou dan? Donderdag haal ik m’n booster.

Geplaatst op

Sodade – Cesária Évora

Marc, Natalia & Paulo

Een ode aan de grande-dame van de mornas op een matig bezochte, evenwel sfeervolle middag met goede muziek. Katchupa op het menu en Jorge zette het geheel in de context. Was het lange tijd ontbreken van een werkende website* – met dank aan falende hosting en wraaklust van asi-media – of de komende lock-down en de daar opvolgende rush op het (winkel)centrum de oorzaak van geringe opkomst? In ieder geval kwam gitarist Paulo daardoor vast te zitten op weg naar het Verhalenhuis. Zonder soundcheck en juiste informatie vooraf de geluidstechniek in tien minuten op orde gekregen. Je moet jezelf aanprijzen; ze weten niet eens dat ik Repelsteeltje heet.

Petit Pays, geschreven door Nando da Cruz, een hit van Cesária Évora

*) Inmiddels draaien we op een in de haast aangemaakt nieuw domein verhalenhuisrotterdam.nl, de negende in ons beheer, en heeft onze vormgever Cor van Hoof van bureau 404 daar de site terug opgezet, met een doorverwijzing vanaf verhalenhuisbelvedere.nl. We wachten op de tokens!

Geplaatst op

Tussen de bomen

Mareike Ziegler met nieuwe band en cd; ze zong niet aldoor

De laatste volkskeuken met ondersteuning in techniek voor beeld en geluid dit jaar? Vaste zitplaatsen, afstand houden, mondkapje bij verplaatsing, maximum aantal bezoekers, qr-scan bij de deur, reservering verplicht. Er valt nog wel wat te klussen. De uren die je moet maken voor je onderneming, aantoonbaar bij te houden voor de belastingdienst. De agenda is een hoogstpersoonlijke beheersneurose. Geen contanten in de linnenkast.

Geplaatst op

Fijne avond!

Dat wenste de jonge agente me toe nadat ze me een prent had gegeven á €69 voor het rijden zonder achterlicht. De pech die je kan hebben, dat net de batterijen leeg zijn en je denkt dat rijdend op fietspaden met een reflector voldoende moet zijn voor een keer, en de politie dan besluit een fuik op te zetten en wielrijders aan te houden. Ik kreeg nog wel een lampie van ze om veilig thuis te komen. Beetje duur ding zo. Ik had beter niet kunnen gaan werken vanmiddag; weinig verdiend zo. Had me bij vertrek richting huis juist voorgenomen ’s avonds nog verse batterijen te plaatsen; ik rijd zelden zonder verlichting. Met het eten van de meegekregen lasagne verdween de woede enigszins. In ieder geval heb ik iets om over te schrijven, dat het toeval tot (hopelijk) zeldzame voorvallen kan leiden. 
Is er ooit onderzoek gedaan naar de mate waarin dit voorkomt? Hangt vooral af van het voornemen van onze Hermandad, het tijdstip (vrijdagavond), de plaats (uitgaansgebied), wat de kans erop al behoorlijk vergroot. Tegelijkertijd is het een aanvulling op het aantal missers dat ik de afgelopen dagen al gemaakt heb, dus de eigen inbreng telt zeker mee. Misschien is er weer een landelijke campagne gaande, onder aanmoediging van de automotive vereniging voor veilig verkeer, maar die zal haast vanzelfsprekend mij ontgaan zijn.

ik speel wel met de rikweerdoos van Johannes B
Geplaatst op

Licht in de lucht

Blijven lachen om jezelf, om wat je zegt en doet, om wat de tijd met jou heeft gedaan en niet zal nalaten nog te doen. Laat je niet klein krijgen of houden. Ook niet door het afgekondigde onheil; dat komt van profeten die het zelden bij het rechte eind hebben – omdat de toekomst achter de bocht ligt, omdat ze een eigen doel hebben – en de juiste woorden en omschrijvingen niet gevonden worden. Ik wist vroeger al hoe oude mensen, de mensen van het oude, denken en dat verandert niet, en als we boeverij de ruimte laten, zal dit norm zijn. Wie er aan het kortste eind gaan trekken valt enigszins te voorspellen aan de hand van hun positie, geografisch, sociaal, economisch, geestelijk, lichamelijk, tijdelijk. 

Geen tijd voor verhalen; kilometers maken, letterlijk en figuurlijk, op de kaarten van Brabant en Limburg, langs de hoofdwegen, met alle aansluitingen, knooppunten, kunstwerken, tankstations, rust- en serviceplaatsen, grensovergangen, en hectometersprongen. Een gat in de lucht. Een maansverduistering gemist?

Geplaatst op

Plor

Alsof ik het weet; dat de technocratie de mensheid zou moeten redden, dat vrijheid er slechts is voor elites, voor wie het enige zorg kan zijn, omdat er aan wezenlijke waarden ruimschoots is voldaan. Als je moet vechten om vrij te zijn van het pure overleven, honger, dorst, geweld, van welke aard dan ook. Hoe komt een mens los van domme sentimenten? Hoe overstijgt ie z’n beperkingen? Het is te groot, in ieder geval voor mij, voor het gemak, ongemakkelijk in het ongemak van andere aard. Verhef het tot, noem het kunst en je komt ermee weg, denk en hoop je. Niet voor de geschiedschrijving.

Geplaatst op

Bespeurhond

De vrijheid voor domme mensen om te kunnen zijn wat ze zijn: dom. Wie gaat vrij uit? Begrip voor je belagers. Je zou hetzelfde hebben gedaan.
De halve maan toonde zich even in de middag tussen grijze en witte wolken niet ver boven de horizon; een wormgat in de tijd. Niet opgejaagd en toch gevlucht. De oproepen lopen dood, geen platform om vanaf te schreeuwen, geen oren die het horen. Ma, kijk je ook? Kan je het nog volgen? Weet je wie het gedaan heeft? 
Alle excuses zijn vals. Er is geen uitweg zonder bocht, helling, en duur. Morgen neem ik het serieus.

Gisteren een halve dag permanente stress; vechten of vluchten. Het werd doorstaan. We willen dat de zon schijnt. De stad toon zich groot, druk en lelijk; redden we mensen of het leven? We sjouwen maar door. Aan het eind van de dag stort je je in het nachtleven, dat niet minder enerverend is.
De schaamte lost niets op, schuld is lastig en neerdrukkend, onwetendheid geen enkel excuus, maar het daar bij laten, vanuit het nihilisme dat de mensheid hoe dan ook ten dode is opgeschreven, dat z’n slechtheid en domheid grenzeloos is, en ons egoïsme een biologisch gegeven om te kunnen overleven, mag een realistische, wellicht onvermijdelijke, en in ieder geval een trieste conclusie zijn

Koningraat
Geplaatst op

Terug achter uit

Aanvankelijk had ik niet eens door dat de klok verzet moest worden. Eerder had ik al het nieuwe os geïnstalleerd, wat merendeels vlekkeloos lijkt te zijn gegaan, en een zooi tegengekomen batterijen in de lader gestopt. De zon verdwijnt, enkele buien vallen, radio en podcasts geluisterd, het laatste wasgoed geruimd, overtollig haar gesnoeid, en gedanst op de keukenvloer, die daar uitermate voor geschikt is.

Rust in de tent, goed programma, en het is steeds vroeger dan je denkt, zo leef je met de klok, eet je wonderbaarlijk lekker geheel plantaardig, klaar je de klus, neem je de verse erwtensoep mee en neem je je voor om gerookte peen zelf te gaan maken, als je het geduld er voor hebt. De klaplopers vallen nog niet door alle manden. Verwikkeld in het vertellen over de impact van de lockdowns op Belvedere, totdat ik weggeroepen werd voor de mogelijk vastgelopen kassa, alsof die het erom deed.

Ik had al lang in het depot geweest kunnen zijn, if i bothered, omdat van het huis uit diverse uitstapjes zijn gemaakt met potentiële obligatiehouders, met als doel er een stukkie te gaan huren à ik weet hoeveel per maand/jaar.
Bizar, ik heb er niets mee, het is iets van decadente hoarders, kunst moet uit het museum, terug ‘op straat’, maar vraag me niet hoe, zo diep heb ik er nog niet over nagedacht. Het is een speeltje voor ze, een prestigekwestie ook, would-be-snobbery of zo.