Je moet toch een hoop weten wil je verantwoord leven, al was eerder bedacht dat je voetafdruk het kleinst is als je nooit opstaat. Te voet gaan, alleen plantaardige voeding tot je nemen in mondjesmaat, heel veel mediteren, weinig bewegen en snel sterven. Of naakt in het oerwoud een beetje verzamelen en jagen. Voor nakomelingen zorgen en intussen genieten van alle pracht en al het lekkere. Als dat mag. Het kan wel. Het hoeft niet.
Als we eindeloos in onze energiebehoefte zouden kunnen voorzien, door kernfusie bijvoorbeeld, zijn er grenzen aan de grondstoffen die we hebben te verbruiken, al kunnen we ze dan wellicht uit andere delen van het zonnestelsel halen, en ook de beschikbare ruimte op deze planeet zal niet groter worden, zeker niet per persoon, als de bevolkingsgroei aanhoudt, mensen langer leven en meer aandeel krijgen in de welvaart. Misschien dat de populatie ooit stabiliseert, maar die onuitputtelijke energievoorraad hebben we (nog) niet.
Het op korte termijn denken en handelen heeft zonder toeval nooit iets opgeleverd, maar er zijn kennelijk visionaire doeners die vooruit kunnen denken, voorbij hun eigen einde, in een systeem, een stelsel, wetenschap, ondernemingen, waardoor we hebben wat we vergooien en krijgen wat we mogelijk niet verdienen. Accepteren we bovenmenselijk ingrijpen, met een percentage ongevallen dat te verwaarlozen lijkt, zeker in verhouding tot de enorme hoeveelheid slachtoffers van ons eigen, voortdurende falen?