Geen beeld uit de Goudse Hout
van wat een Rotterdamse in het Goudse houdt
en een toeschouwer in de greep
Laat bellen rinkelen in je thuishaven
parkeer je zorgen in herinnering
die van haar steek je in je broek
zakken vol, buiken tegen elkaar op biedend
krullen in het haar, schaamte in het verschiet
Er is geen tijd, dan deze
dan die, geen garantie
van de kapper, de doorzetter
de mondhoek van waaruit je zweert
het nooit weer te doen of laten
De verhalen, die we
over en aan onszelf vertellen,
die niet altijd stand houden,
geloofwaardig zijn,
voortdurend veranderen.