Naamloos

Ik sprak mijn dode vriend
we zaten zo dicht op elkaar
we hadden kunnen fluisteren
Hij had toekomstplannen
maar toen ik hem vroeg
hoe het met hem ging
zei hij dat ie stervende was
Ik moest onbedaarlijk huilen
en vertelde dat steeds te doen
wanneer ik aan hem dacht

Treuren om de dood
door velen reeds gedaan
heeft nog nooit geholpen
Zelfs ’t niets zal vergaan

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.