Piet Klijsen

Het huis aan de weg nabij de spoorbrug over de rivier, op een hoog achter de deur naar de tuin, eigenlijk een hoog draaikiepraam met een witte plaat erin. Lekker gewerkt, gegeten en gespeeld; puin, stof en troep van de zolder gesleept en in de tuin opgestookt. Het vuur heeft de hele dag gebrand. Ik heb een pad gekapt naar de volgende boom in het oerwoud van brandnetels, bramen en bereklauw. Tot aan de dikke gebundelde takken van de klimop, vanwaar er uitzicht is op een haagachtige struik die nog in een rechthoekige vorm lijkt te groeien. Misschien dat ik er van de week nog kom.

Alles smelt hier de laatste dagen, met temperaturen boven de dertig graden, Wij incluis, zwoegend en zwetend op de stoffige zolder, in een poging het dak en de muren op tijd geïsoleerd te krijgen en van gipsplaten voorzien. Behalve wassen, eten en boodschappen doen, komen we vrijwel nergens anders aan toe, maar we larderen onze bezigheden met geanimeerde gesprekken over van alles en nog wat, en trappen lol met ongein. Wat mij opvalt is zijn gebetenheid op het verkankerd zijn van onze samenleving, de onrechtvaardigheid, de domheid, de onjuistheid. Ontstaan uit de simpele structuur van groepen die hun areaal graan wilden verdedigen tegen grijpgrage buren, waaruit een krijgersklasse ontstond, en de onzekerheid van mannen aangaande hun vaderschap – zijn het echt mijn kinderen? – waardoor vrouwen in huis werden opgesloten. Maar hebben wij het bij het juiste eind? Ik ben veel eerder geneigd mijn eigen oordeel in twijfel te trekken.

Thuis schijnt het nu te regenen; wij hebben vandaag op zolder gewerkt met 35°C buiten en zeker 37° daarboven. Vanavond nog gefietst naar Nessonvaux waar de enige protestantse gemeente in de Belgische Ardennen zich bevond. We hebben er frieten gegeten, in Le Petit Creux (de kleine trek) dikke krokante met mayonaise; in de zaak zelf leek het zeker 40°C te zijn, bij de kuipen kokende olie, maar buiten op het terras aan de rue grande was het aangenaam vertoeven. We hebben na verorbering van de forse portie nog even wat door het dorp gekard, nu achter de voormalige protestantse kerk en school langs, en voorbij de huizen tegen de rotswanden opgebouwd. Zolang je in het dal van de rivier de Vesdre blijft, is het landschap redelijk plat; geen heuvels van betekenis.

De voormalig huurster van het huis heeft niet echt veel interessants achtergelaten. Een hoop ouwe troep (leuk voor op de rommelmarkt) en naar het lijkt de complete administratie en talloze publicaties van een gewezen reisbureau waarvoor ze ooit gewerkt had. Of het moet die vooroorlogse set hardcore pornofoto’s zijn. Da’s geen grap, geen idee waarom zij ze had, maar de door het verouderde tijdsbeeld en de zwartwitfotografie wat ranzige plaatjes, lieten de dames en heren in allerlei standen, staten en details zien. Sodomieters! Gomoraliseer?

Mijn idee is om er bidprentjes van te maken, met de gepaste erotische bijbelpassages erbij en deze vervolgens in de kerken in de omgeving tussen de andere van dat soort te plaatsen. Kunnen ze best waarderen die Walloniërs, want zelf doen ze ook aan die grappen: er is de route 666 vanaf Pepinster, waaraan Maria is verschenen, nu een bedevaartplaats.