De kleinste doodlopende omweggetjes in mijn brein van aan de vergetelheid onttrokken onbenulligheden, knooppunten van niets. Zo is de tijd grotendeels beleefd.
Inter essant op de muur van de kale plee, waar overigens geen direct zonlicht kwam, of het moet nog bij een zekere zonsondergang dat ie net over de nok van de huizenrij aan de overkant piepte. Waarom weet ik dat niet en wel van andere woonplaatsen? Heel klein rood schrift op de planken vloer.
handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00