Daar waarmee je opereert, waaronder je werkt, wat het gedrag bepaalt. Zodat je uiteindelijk ook zo weinig mogelijk kunt doen. Duurzaam?
Als eerste vond ik ‘Schimmelrijk’ – rich in mold/fungus kingdom – dat ik zou kunnen voordragen, als het mij gevraagd zou worden, maar ze gingen mij dat niet doen en ik het hun niet aan. Er was al niet eens tijd om de video’s met dichters uit het buitenland af te spelen. De hongerige ‘bootvluchtelingen’ kwamen slechts om het eten, bovendien pas tegen zonsondergang, en misten misschien het vlees. Wie had dit bedacht in de ramadan? Het was een te verwachten rommeltje.
Dag en nacht volgen elkaar op en geven richting.
Een vredesovereenkomst klaar voor ondertekening.
Wat in de ochtend vanzelfsprekend lijkt,
is het niet in de avond. De mens is een hopeloze huiler.
Ontheilig je tempel niet, geseling is waanzin;
we leven als vrome duivels samen, ledigen noden.
We zullen onze lusten niet bot vieren, vrijheid
gewapend bevechten. Hebben we elkaar te verstaan?
Ga op wankele benen, spring en dans,
geniet al het leven en haat het sterven voortdurend,
speel en zing, geef rekenschap met verworvenheden,
geloof de zotheid, streef naar wijsheid, ken de feiten.
Laat je niets aanmeten door schrijvers of dichters,
op de markt ben je mogelijk beter af, een laken,
levensmiddelen, lopende zaken; het burgerschap
is niet in de uitverkoop. Hier staat het gedrukt.
maart 2019