Het verhalenhuis bestaat vijf jaar en ik was er in die begintijd ongeveer even vaak als ik het pand de laatste maand aandoe, zij het nu meer voor technische ondersteuning en minder voor de klussen. Het begon (wit)goed, beleefd evenzeer, en natuurlijk beschaafd, waarna het niet meer ophield.
Als dank, na een gevulde avond voor de Bende van de zwarte hand, kregen we een gestileerd herfstboeket, dat gepast blijkt voor onze schoorsteenmantel. De verzachtende omstandigheden. De katjes noemen we muizen, de bloem een geslachtsorgaan, de gele bessen giftig. We weten niet beter.