Een gids, een uitspraak, nieuwsberichten, een gedicht, een rapportage, een uitnodiging, meldingen, tips, gewijzigde algemene voorwaarden, een logboek, reclame. Je neemt het door, er kennis van, handelt erop, vinkt het af, ruimt het op, zal er nog nachten over slapen.
Met goed eten en drinken de avond in en dan een herinnering aan een vraag die ik een gewezen vriend had willen stellen, die opkomt elke keer als ik rucola eet. Het incident speelde zich ruim drie jaar geleden af, toen ik met hem in een uitspanning in de stad had afgesproken. We namen iets te drinken en hij wilde ook iets eten, broodje met iets, maar per se niet die blaadjes raketsla erbij. Serveerden ze ’t hem toch, of was het bij voorbaat dat ie zich er zo druk over maakte, iets wat ie kennelijk te vaak had moeten doen naar zijn opvatting?
Ik heb ’t ‘m toen niet gevraagd, omdat hetgeen hij mij begon te vertellen, nadat ik mijn verhaal had gedaan, zo uitzinnig was, dat ik er hoe dan ook door van mijn a propos was. Een volgende en laatste ontmoeting met hem kwam nog geen jaar later in zijn woning met de vriendin die hij sinds geruime tijd kende. Dit maal overviel me de verbazing omtrent het intens burgerlijke bestaan en de zelfingenomenheid van dit stel mensen, iets waarvan hij in een vorig leven ver van dacht te zijn en kunnen blijven.
De kwestie bleef dus. Was het de smaak, het in de mode zijn, of het vrij hoge nitraatgehalte dat hem een tegenstander maakt(e) van de zwaardherik? Alle drie mogelijke en aannemelijke argumenten, mijns inziens, maar het zou ook iets heel anders kunnen zijn. Een kans om het hem ooit nog eens te kunnen vragen lijkt niet groot, omdat ik ‘m daarvoor niet ga opzoeken, hoewel het misschien het enige argument is om het überhaupt nog te doen. Misschien weet zijn dochter het? Het is typisch iets waar ie ook anderen van heeft laten weten, als het hem hoog zat.