Anderen behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden is wat kort door de bocht, want je gaat er vanuit dat die ander zo is als jijzelf. Wat is daarbij de situatie, waarin je elkaar ontmoet, hoe die ander erin staat en wat je eigen staat van zijn is. Andermans schoenen, zo ze die al hebben, kunnen ze je passen? En moeten we rekening houden met zij die nog geboren worden en gelijke hoeveelheden afhankelijk van waar en hoe?
Het is schier onmogelijk je een ander leven voor te stellen dan dat wat je hebt, ook al zullen er genoeg fantasten een heel eind denken te komen. Anderen kunnen je vertellen van hun leven, waarmee je misschien een heel eind kunt komen, maar hoe jezelf in een andere plaats en tijd te verstaan vraagt om het wissen van wat je denkt te kennen en kunnen, vervolgens je te begeven, al dan niet daadwerkelijk, in dat andere universum, en een (zelf)bewustzijn ervan te krijgen.
René komt als spuit elf vandaag met het aanbod om wat aan de kleurcontrasten in de infographics te doen, niet op de hoogte dat gisteren de definitieve versie rond is gegaan. Ik vond vanmorgen nog een fout in de plaatsing van zo’n terugkoppeling in de kantlijn, maar al deze dingen zijn niet aan te passen zonder dat ik het toegankelijk maken opnieuw doe. En dat kan me gestolen worden, eigenlijk, of moet ik proberen me er op voor te bereiden? Verder blijft het stil. Geen bericht ook van de cv-installateur, die van alles beloofd had. Krijgt ie het niet voor elkaar?
Definitief en gecodeerd, al blijft dat laatste voor de toegankelijkheid wat rammelen, niet in de laatste plaats dankzij de ontoereikende software en verder door onze gebrekkige kennis en haast onmogelijke ervaringsdeskundigheid. Sowieso wisten we dat de de kleurcontrasten niet overal ok zijn en een enkele keer doet ie de leesvolgorde een beetje geweld aan (voor blinden en slechtzienden). Het is wat het is, niet al te beroerd. Verder met WBS!
Vandaag de laatste ijsheilige, Bonifatius van Tarsus, en het weer gaat omslaan van zonnig en warm naar koeler en regenachtig, al heeft het nog niet doorslaggevend geonweerd. Het is nog zweten op zolder, maar ik heb hier niets te zoeken, kan net zo goed met de laptop beneden op de bank zitten. Wat ga je met de rest van je leven doen, als het schrijven klaar is, de muziek niet komt, en de beelden niet meer interessant zijn? Lezen?