Het is alles of niets, toeval of een verband dat onze zintuigen te buiten gaat. Ik zoek doorgaans allereerst naar een verklaring, tenzij het toeval er duimendik bovenop ligt, maar wanneer weet je dat? Je religieuze kwab die een deus ex machina verwacht? Uit ruime ervaring weet ik hoe allerlei gebeurtenissen, voorwerpen, of andere prikkels iets kunnen triggeren in je dromen. Een hoop zal wellicht min of meer onbewust zijn opgenomen, maar vaak kan ik de herkomst van herinnerde fragmenten uit mijn nachtelijke avonturen herleiden tot zaken uit het (relatief) wakkere leven.
Ik heb de hitte redelijk kunnen mijden; niet midden op de dag fietsen, auto’s met airco, koele werkplaatsen eventueel met ventilator, in de schaduw zitten niksen. Maar ik word er uiteindelijk misschien een slappe zak van. Niet om te draaien: dat je er gesterkt door zou worden, dat gezwoeg. Het lijkt me een geestelijk en lichamelijk te veel. Alleen het op en neer fietsen zou goed genoeg moeten zijn, je aanwezigheid eventjes, als een soort intentieverklaring. Het is onze wereld niet.