Meneer Kwakman haalde aan vandaag net zo oud te zijn geworden als zijn vader ooit. Toevallig. Moet ik nog wat met de namen die klonken als aanknopingspunten voor mijn ingevingen? Een dichter die zijn soortgenoten paardelullen noemt? En als hij uren, dagen, weken, maanden en jaren kan besteden aan het tekenen van alle vertrekken en het inventariseren van de complete inboedel van z’n ouderlijk huis, zou ik dan niet mijn niet uit te geven shit kunnen vastleggen?
Lukas Simonis was behalve dat ie er oud en weinig flamboyant uitzag, dun en grijs sluik haar, fijngeruit overhemd, in z’n spel wat ik me ervan herinnerde, al weet ik niet eens zeker of ik ‘m indertijd zelf heb horen spelen, maar dat het meer de groep van wannabees rond Dodorama was. Nog altijd programmeur bij WORM, dus het politbureau regeert er steevast, wat ik ook begreep van onze zoon (via diens vriendin), omdat de weinig informatieve en objectieve lyrische teksten voor de programma-agenda sinds jaar en dag geschreven worden door een ook al oude taaie.