Het was misschien al langer bezig of niet eens het eerste, het lied waarmee ik de dag in mijn hoofd begon: Lo and Behold van Bob Dylan. Niet omdat ik ‘m gisteren nog beluisterd had (laatst afgespeeld op 16 mei 2014), dus is er iets in de tekst dat mij er op deed komen?
Ik weet van uit mijn jonge jaren nog het moment dat ik mij voor het eerst bewust was hoe het werkte: gedachten bij omstandigheden waarin ik op dat moment in verkeerde, riepen een songtekst en bijbehorende melodie op. Teksten zonder muziek waren aan mij niet besteed. In die tijd waren het er overigens heel wat minder dan heden, een vrij beperkte keuze dus.
Dylan legt de klemtoon op behold andersom en heeft ‘t uiteindelijk over looking for my lo and behold; the man’s a mystery! Get me outa here, my dear man! Misschien dacht ik aan ‘low’, wat in dit verband nergens op slaat, behalve dan op iets dat in mijn gevoel wel opspeelde.
Ene Greil Marcus schijnt een boek te hebben geschreven over (in feite) de geschiedenis van de Amerikaanse folkmusic, waartoe hij vier songs van Dylan’s Basement Tapes, destijds alleen illegaal te bekomen, analyseert, waaronder de betreffende tekst.
De Tapes zijn als het ware die Amerikaanse muziekhistorie in een flinke notendop. Het zal er weinig toe doen voor mijn vraag, al ben ik wel geïnteresseerd in wat ie er over te vertellen heeft; dergelijke interpretaties worden door anderen ook afgedaan als (ver) gezocht.