De term klonk me niet bekend in de oren, toen ie viel aan tafel in het Griekse eethuis van Sarantos en Maria, en de spreker (Rik?) wist niet de naam van de schrijver die zich eraan verbonden heeft. Anders had hij van de hand van deze auteur de ‘Encyclopedie van de domheid’ kunnen noemen, wat bij mij een belletje had kunnen doen rinkelen.
Een ander noemde van den Berg en zijn metakleptika zonder te weten dat die zich een prominente plaats had verworven in het naslagwerk. Midden in de nacht thuis gekomen – de volle maan was vanaf 10.27u begonnen af te nemen* – schreef ik twee sleutelwoorden op die mij moesten helpen er ’t een en ander over op te zoeken de volgende dag.
En wat was de naam van de filosoof die zijn publiek bloembollen noemde, onderwijl goochelend met quasi-wetenschappelijk geleuter over kwantum-fysica? De mens als bloembol, die vanzelf zich kan ontwikkelen met wat water, warmte en licht. Zo klinkt ’t nog hoopvol voor de mensheid.
Jung’s leerling Wilhelm Reich kwam ter sprake; de man van vegetotherapie, de orgon-energie en orgon-accumulator. Ik vond een film aan hem opgedragen: “W.R. – Mysteries of the Organism”, een eigenaardig werk, waarin ik onmiddellijk Tuli Kupferberg als een van de meespelende herkende.
Maatstaf voor opname in genoemde encyclopedie is ook dat de persoon en/of theorie in kwestie geen grote scharen volgelingen heeft gekend, dus in feite onsuccesvol is gebleken. Het zou anders wellicht een omvang krijgen waarmee een kloeke bibliotheek is te vullen. Anders gezegd, bibliotheken staan er al vol mee. Zouden die ook door Google gescand zijn?
*) Een van de disgenoten deed een eigen duit in het zakje door te vertellen dat ie midden in de nacht om 3.14u was wakker geworden voor zijn eerste π’s() en vervolgens om 6.28u voor z’n tweede; en 2πr is de omtrek van de volle maan, die recht in zijn gezicht had geschenen. Daarop vlogen er nog wat van die (veronderstelde of aangenomen) toevalligheden en niet oorzakelijk verbonden samenlopen van omstandigheden over tafel.