Alsof ik niet in de gaten had wat er achter mijn rug gebeurde. Met een nek als van een schildpad. Maar ik was in mijn element, problemen oplossend die ik in zekere zin ook zelf veroorzaakt had. Knurft!
Nee, dan mag je jezelf niet serieus nemen. Natuurlijk wil je gewaardeerd worden, maar kan je ’t verdienen? Het valt overigens mee met de tekorten; het bloggen is ter compensatie en ’t moet niet (te) openbaar, alleen voor ‘genodigden’. (Liever blijf ik anoniem.)
Want wat zijn er al veel ongekende schrijvers en dichters; daar heb ik niets aan toe te voegen. Het is mij veel te zelfingenomen. Sommige mensen hebben echt iets te vertellen, andere weten het mooi te brengen, en de rest verzint wel wat. Ik dus niet. Voor m’n eigen plezier…