Ik tuur me luurs op de Nederlandse spoorwegen, met iconische ogen en vormgegeven kopfschmerzen. Ik kan ’t feitelijk wel, maar figuurlijk is het vet bakken. Nog wat in deze zure melk te brokkelen? Er is hooguit Turkse yoghurt of Griekse kaas van te maken, of doe ik die ouwe demokrieten dan tekort?
Intussen mailt ‘t voor geen meter, komt er niets binnen en krijg ik ‘t de deur niet door. De dingen schoppen me de scheen. Schoon genoeg van gestress en deadlines voor nu. Morgen is ook een dag.