Geen idee wat dit metalen spiraaltje in de achterkant van de plint, die aan de lambrisering in de voorkamer van het Elenbaashuis zit, te betekenen heeft. Het is alsof er twee hebben gezeten, of deze eerst op die andere plaats, of dat het iets zou moeten doen om het hout ter plaatse bij elkaar te houden. Doet het er iets toe in het licht van vandaag, met de onheilspellende vooruitzichten?
Deskundigen vrezen een tweede en heftiger golf van besmettingen en intussen lopen de slechte cijfers langzaam weer op, omdat veel mensen de beperkingen niet meer aankunnen of te weinig ernstig nemen. Het lijkt onvermijdelijk.
Eigen schuld, zegt Midas, we zijn met te veel; geboortebeperking zou de maatregel zijn, die al veel eerder serieus toegepast had moeten worden. Of gaan we eigenlijk aan onze domheid ten onder?
Niet de extreme stupiditeit die exemplaren als Trump, of de mogelijk al dode Kim Jong-un en de talloze complotdenkers tentoonstellen, maar de alledaagse huis-tuin-en-keuken-stompzinnigheid waar we vrijwel zonder uitzondering allemaal mee behept zijn.
En niet voortdurend, maar vaak genoeg om op al dan niet cruciale momenten de verkeerde dingen te doen of laten, wellicht zonder dat we het ons bewust zijn. De wijsheid komt soms, achteraf.