“… Schroedinger’s Box” (The Science Group – A Mere Coincidence) speelt geheel toevallig in iTunes, precies wanneer ik aan dit artikel begin! (Het gaat natuurlijk om Schrödingers gedachte-experiment, oftewel ‘Schrödinger’s kat’, die daarmee een niet geslaagde poging deed om te ver doorgeschoten ideeën omtrent de kwantummechanica onderuit te halen. En ‘The Science Group’ is een muzikaal supercollectief rondom Stevan Tickmayer, Chris Cutler en Bob Drake, met Fred Frith, Amy Denio, en Claudio Puntin.)
Op basis van Heisenberg’s onzekerheidsrelatie, dat je op subatomair niveau niet tegelijkertijd de exacte positie en de exacte snelheid van een deeltje kan bepalen (omdat meting van het ene die van het andere verstoort), worden vreemde veronderstellingen gemaakt over onzekerheid in de macrowereld.
De Einstein-Podolsky-Rosen-paradox lijkt te suggereren dat er een verband is tussen gebeurtenissen op niet causaal-verbonden plaatsen in de ruimtetijd. Maar de meting op een van de elektronen van een paar stuurt geen informatie door aan de andere; de gebeurtenissen zijn verbonden (de ene bepaalt de andere), maar de beïnvloeding is niet causaal.
Dus waarom denken dat als je je iets voorstelt dat zou kunnen gebeuren, dit genoeg zou zijn om het in de werkelijkheid niet te doen plaatsvinden? Het heeft meer te maken met de egocentrische kijk op de wereld, waarin de bijgelovige denkt invloed uit te kunnen oefenen op gebeurtenissen door handelingen die op geen enkele wijze causaal ermee verbonden zijn.
Als acupunctuur waarbij naalden prikken in meridianen die verbonden zijn met de relikwab, terwijl de Chinezen intussen druk doende blijven slangen levend te villen, neushoornhoorns te vermalen, haaievinnen te oogsten, panda’s te fokken, en ons te overspelen met het ‘eigen’ economocadabra. Honger hebben we, en dorst!