We moesten maar afwachten wie er kwamen en met wat; alles uit de kast om het hoorbaar te maken, hun namen opgezocht uit warrige informatie, de madam die bedankt wordt, de wat magere opkomst, dezelfde snijbonen en het alfabet op z’n Turks, meezingen en dansen, studenten van Codarts uit alle windstreken, voertaal Engels. Alles terug opgeruimd. Volgende keer beter?