De brandlucht was verontrustend, de trafo’s onbetrouwbaar, het netwerk op z’n gat. Een alternatieve veertien kilometer en juli, in Frankrijk gaat het harder, hoger, verder. Zit er iets in de lucht opdat we zo vroeg al door slaap worden overvallen? Ik krijg geen antwoord op mijn vragen. We houden het droog, maar hebben het er niet met de stroomopwaartsen over. Eergisteren werkte ik nog aan de Maas, maar het in kaart brengen zet geen zoden aan de dijk. Zand erover? Ik sta, zit, lig in de wacht, verwachting, waak me voor de woede die opsteekt als de wind, in vlagen, die de temperatuur, in tegenstelling tot buiten, binnen doet oplopen. Dat zal het wezen. Met rode ogen en oren naar middernacht.