Vergissen

is menselijk, maar waar ligt de grens met ergens geheel naast zitten, het mis hebben, fout zijn?
Die bejaarde Katendrechter zat verkeerd op z’n scooter, hij keek niet uit, rommelde aan iets op z’n stuur en week naar links. Ik bleef beleefd, maar gaf niet toe aan zijn beschuldiging.
Zat het tussen mijn oren of tussen de wielen van mijn fiets, dat ik dacht nauwelijks vooruit te komen, vooral bij het aanzetten of tegen hellingen op? Verlies van kracht, toename van gewicht, het zere been? Aan de kou kon het niet gelegen hebben; die viel wel mee vandaag.
De oude chinese vriend dacht een maand te vroeg z’n verjaardag te moeten vieren. Woedend over z’n eigen stommiteit heeft ie al het eten dat hij speciaal voor deze dag gemaakt had in een beweging in de vuilnisbak gegooid. De volgende dag lachten we, maar de zorg om het vreemde vergeten blijft.
Ze kennen en vieren elkaar in een onderonsje en maken gebruik van anderen en hun reputatie. Wij worden niet gevraagd of uitgenodigd, maar gemanipuleerd of genegeerd en wij betalen en verzorgen hun verblijf en vertier in geldelijke of fysieke belasting.
Je wordt geacht de mensen met verachtelijke meningen open tegemoet te treden; hun radicalisme maakt ze nauwelijks vatbaar voor kritiek, dus moet je langzaamaan hun draagvlak verkleinen, door hen die minder extremistisch zijn van ze weg te halen. Je kan het proberen.