Hoop doet leven. Het uitzicht op ontsnapping aan het rad van de tijd houd je gaande. Dagen mogen blijven, de maanden en seizoenen, maar schijt aan de week en alle andere tradities die sleurverwekkend zijn. Al dan niet geregeld een ander ritme op een wisselende maat, dansend en zingend de geschiedenis in.
Het wordt de slagroom op de babylonische taart, misschien het eerst gegeten, als het er van komt. Als de toren ooit wordt afgebouwd en niet instort. ‘Ik wil hier weg…’