Zaterdagavond

zit ik hier in het cybercafe aan de straat van de martelaren van de vrijheid te Porto met een slok en een hap op, na weer een hele dag banjeren door de zonovergoten stad met zijn keiïge straten en stegen en o zo vriendelijke mensen, die we op allerlei manieren in hun doen en laten vastleggen en vervelen. Of valt dat juist mee? We kunnen in ieder geval niet onopgemerkt de stad door, Joop op zijn vouwfiets en vele camera’s en ik met mijn lange en bleke voorkomen, waar allerlei draden en apparaten aanhangen. Tis maar dat ze onthouden dat het volgend jaar 2001 is en ze een zusterstad zijn van Roterdão. 
Gisteren pech gekregen, toen de trafo van de videorecorder het heeft begeven. Er viel even niets meer te filmen zonder opgeladen accu’s. Het was vanmorgen behoorlijk zoeken naar een zaak waar ze ons verder konden helpen. Erg in is het dv-gebeuren nog niet en dat vervelende ding van ons heeft een eigenwijs voltage (9,5 V) wat je niet vind op universele adapters. Bovendien wijkt het ampèrage af van wat gebruikelijk is voor huis, tuin en keukenapparaten (800 mA), maar uiteindelijk wisten we er een te scoren met die stroomsterkte. Doordat het voltage slechts 9 volt is werkt de camera er niet op, maar de accu’s kunnen we er prima mee opladen. 
Joop ben ik in de loop van de middag uit het oog verloren; hij bleek, zoals ik verwachtte, bij een motorstunt-evenement op het stadhuisplein zijn plaatjes te schieten. Is dus niet ’thuisgekomen’ om te eten. Foei! ’t Is echt een feestmaand, van alles aan de hand. We zouden ook nog gaan kijken bij een Gothicfeest, maar ik weet niet of daar nog iets van komt. In ieder geval is het een hele brave stad, naar het schijnt eentje waar je rustig ’s avonds alleen over straat kunt. Zelfs de daklozen zijn niet opdringerig, terwijl er wellicht minder opvang voor hun geregeld is. 
Oppassen is het voor ouwe hoeren, die je, terwijl je rustig op een bankje van je avondmaal zit te genieten om een wip vragen. Met een heen en weer gaande beweging draaide ze suggestief een filtersigaret tussen haar vuile vingers, om zodoende duidelijk te maken wat ze wilde. Ons portugees is van dien aard, dat we moeten volstaan met ‘no’ en afwerende bewegingen. Ze keek ons niet begrijpend aan; dat we zo’n aanbod konden weigeren. 
Allez, het kost geld dit mailen – ik weet niet wat de escudo staat, maar het gaat om 500 per uur (of 300 per half uur) – dus zenden. Morgen weer redelijk op tijd op, want we gaan de vogelmarkt aandoen.